Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Να σου πω ένα μυστικό;


Σε μία μεγάλη κοινωνία ο καθένας κρύβει τα δικά του μυστικά όπως άλλωστε και τις δικές του ιστορίες.Τελείως άγνωστοι άνθρωποι οι οποίοι ίσως και να ζούνε χιλιόμετρα μακριά, συναντιούνται σε μία μετρόπολη και ανταλλάζουν απόψεις,αριθμούς,ζωές.
Πώς είναι λοιπόν δυνατόν μέσα σε ένα τόσο μεγάλο πλήθος αγνώστων να ξεχωρίσεις τι είναι το αληθινό και τι όχι; να καταλάβεις ποιος λέει ψέματα και ποιος όχι; Ακόμα και εμείς, λέμε τόσο πολλές φορές ψέματα στον ίδιο μας τον εαυτό, οπού μετά από κάποιο καιρό αρχίζει και φαίνεται σαν να είναι η αλήθεια...
Ο καθένας σε αυτήν την κοινωνία είναι ευχαριστημένος με την δουλειά του, έχει ένα ωραίο σπίτι, έχει πολλούς φίλους, αγαπά την οικογένειά του...οσον αναφορα τα ερωτικά; Αλίμονο, απορώ ποιός κάνει σήμερα σεξ χωρίς να είναι παντρεμένος! Κανείς μας δεν κάνει ONS ούτε ξεχνά να πάρει τις κατάλληλες προφυλάξεις.
Τον τελευταίο χρόνο έχω γνωρίσει, πέρα των υπερβολών, πάνω από 100 άτομα.Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι η αγνότητα και ο μόχθος όλων να βρούνε μια μόνιμη σχέση.Αυτή η μοιρολατρία που κυκλοφορεί δεν περιγράφετε, γιατί τελικά κανείς δεν παράτησε τον γκόμενό του, ούτε τον απάτησε.Πάντα το αντίθετο.
Το βασικό πρόβλημα είναι να μπορεί κανείς να αντιληφθεί την διαφορά της αλήθειας και του ψέματος.Πώς είναι λοιπόν δυνατόν μέσα σε ένα πλήθος αγνώστων να καταλάβουμε ποιόν μπορούμε να εμπιστευτούμε και ποιόν όχι;
Απο τις δικές μου εμπειρίες κατάλαβα ότι είναι καθαρά θέμα ρίσκου.Όσο καλά και να ξέρεις η να έχεις γνωρίσει ένα ατόμο υπάρχουν τόσο υποκριτικά πλάσματα σε αυτήν την κοινωνία, που το πραγματικός τους ποιόν, ίσως να μην βγει ούτε μετά από μία δεκαριά χρόνια.Ξέρουν να καλύπτουν τις ανασφάλειες και τα ψέματα τους τόσο καλά όσο είναι αναγκαίο σε μία τεράστια πόλη που σου εξασφαλίζει την αντίστοιχη ανωνυμία.Η μόνη λύση είναι να προσέχουμε όσο πρέπει χωρίς να γινόμαστε διακριτικοί.Η κινήσεις ενός ανθρώπου -κοινός γλώσσα του σώματος, και αυτά που λέει προδίδουν επι το πλήστων τον χαρακτήρα του.Ενα άλλο βασικό βοήθημα είναι η εμπειρία.Αν δεν έχεις κλάψει, δεν έχεις πληγωθεί δεν πρόκειτε να μάθεις να προσέχεις.Όλα ονειρεμένα σου φαίνονται.
Όχι δεν τα βγάζω από τον νου μου ούτε θέλω να το παίξω carrie bradshaw.Μου έτυχε να βάλω στο σπίτι μου κυριολεκτικά ψυχασθενικά άτομα χωρίς καν να το έχω καταλάβει.Άτομα που με είχαν εκθαμβώσει τόσο από την εξυπνάδα τους, μέχρι που μου εξομολόγησαν, μετά απο αρκετές δόσεις κρασιου, ότι πέρνουν ψυχοφάρμακα και υπήρξαν κάποτε για ένα μικρό διάστημα τρόφημη της ψυχιατρικής κλινικής. Και στο φινάλε δεν σπουδάσαμε όλοι μας ψυχολογία ώστε να καταλαβαίνουμε τις λόξες του αλλουνού.
Υπάρχουν τόσοι εκατομμύρια άνθρωποι με τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες που καθήστατε ανέφικτο να ξέρεις πότε πρέπει να εμπιστευτείς τον άλλον και πότε όχι.Όλα είναι τελικά θέμα συνήθειας και εμπειρίας...

Άρεσαν...