Αναστεναγμός

Προχώρησα προς την έξοδο του κτηρίου ζαλισμένος από τους συνειρμούς και της παροδικές σκέψεις.Τίποτα ουσιαστικό δεν σκεφτόμουν, άναψα το πρώτο τσιγάρο της ημέρας και ένιωσα τον καπνό να διαπερνά τον εγκέφαλο μου, προσδίδοντας μου την γνωστή κάλπικη χαλάρωση.
Έχω μπουχτίσει.Αυτό είναι όλο, μία αποτυχημένη εξέταση με λύγισε.Νιώθω πως δεν έχω άλλη δύναμη.Είναι κάποιες φορές που δεν θέλω να σηκωθώ το πρωί από το κρεβάτι, να πατήσω στην ανιαρή ξεθωριασμένη πραγματικότητα που μόνο να απογοητεύει και να αποδυναμώνει ξέρει.
"Έρχομαι" του γράφω απλά και κλείνω το κινητό.Αυτόν χρειάζομαι τώρα,να σβήσει με τον ιδρώτα του την φωτιά της απελπισίας μου γιατί τα δικά μου δάκρυα σταμάτησαν προπολού.Του συμπεριφέρθηκα άσχημα.Το ξέρω.Μα άμα δεν χτυπήσει το κύμα της οργής μου τον άνθρωπο πού έχω δίπλα μου τότε ποιος θα ακούσει τον παφλασμό της αγανάκτησης μου;
Πολλές φορές δεν ξέρω τι θέλω, δεν έχω μάθει να ξεκαθαρίζω τα πράγματα στην ζωή μου, έχω την τέχνη να τα αφήνω να αιωρούνται μέχρι που με πνίγουν και αποχωρώ.Δεν θα το κάνω αυτήν την φορά, δεν αξίζει να ματώσει άλλη μια καρδιά για τις δικές μου βεβιασμένες αποφάσεις.Του είπα τι δεν μ'αρέσει.Το τι με ικανοποιεί είναι περίπλοκο, δεν το ξέρω ούτε ο ίδιος μου, και ας έχω περάσει άπειρα βράδια ξάγρυπνος στο σκοτεινό κελί μου ψάχνοντας για απαντήσεις.Είναι από τις λίγες φορές που έχω καλό συναίσθημα για κάποιον και ας λένε όλοι ότι δεν ταιριάζουμε, ότι δεν είναι του επιπέδου μου και τα γνωστά κλισέ.Τώρα που αποδέχτηκα εγώ τις καταστάσεις κανείς δεν μπορεί ούτε και νοητά να μας κάνει να χωρίσουμε....

''Meine Damen und Herren am Gleis 5 Willkommen in Wiesbaden.Nächste Fahrgelegenheiten....''

Συνθήκη των Σεβρών

Γιά άλλη μια φορά την βγάζω στους δρόμους.Είμαι μέσα στο τρένο με προορισμό το Wiesbaden.
Άμα με δείτε μοιάζω με τους ναρκομανής του σταθμού.Έχω κάνει 8 ώρες ταξίδι,πάνε έλα, μέσα σε 13 ώρες.

Πρόβλημα 1:
Είχα πάντα τρομερό πρόβλημα με τούς Τούρκους.Λόγο εθνικισμού και μόνο έλεγα πως δεν υπήρχε πιθανότητα να είμαι με Τούρκο.Το γεγονός και μόνο πως είναι μουσουλμάνοι με ξενέρωνε.Δεν θέλετε να το επεκτείνω στην περιτομή;...

Πρόβλημα 1,συνέχεια:

Δέν ήταν μόνο προσωπικό το πρόβλημά μου, αλλα και όποτε μια συμφοιτήτρια μου τα έφτιαχνε με εναν απο "δάυτους" "γινόμουν Τούρκος".Ούτε να ακούσω ήθελα για τα προβλήματα τους γιατι για εμένα ήταν φυσιολογικά.
"Ανατολίτης άντρας είναι χρυσή μου, τι περιμένεις;"

Τελικό Αποτέλεσμα:

Έχω σχέση με Τούρκο.Ξεκινήσαμε την γνωστή κουβέντα στο ΜΣΝ.Αυτός πίστευε προς έκπληξη μου εξαρχής πως θα ταιριάξουμε.Εγώ πάλι ούτε μου περνούσε από το μυαλό πως θα γίνουμε ζευγάρι.Εξάλλου Τούρκος ήταν.Πέρασαν κάνα δύο μέρες και με προσκάλεσε στο Wiesbaden.Μετά την επιτυχία στην Φυσιολογία και την αποτυχία στην Βιοχημεία είπα να βγω να ξεσκάσω (και μόνο για αυτό πήγαινα.....κούνια που με κούναγε...).Η ιδέα και μόνο πως θα βγω με τούρκο με έκανε να νιώθω παρακμιακά και υποβαθμισμένα.Ναι, καλά ακούσατε....Μην σας φαίνεται παράξενο, οι τούρκοι εδώ είναι κάτι σαν τους Λατινοαμερικάνους στις ΗΠΑ (πέρα των ρατσιστικών πεποιθήσεων)
Δεν θα το ξεχάσω.Εκείνη την ημέρα είχε 30 βαθμούς στην Γερμανία.Απο μακριά βλέπω να πλησιάζει στον κεντρικό σταθμό των τρένων μαζί με τον σκύλο του (ναι αγαπάω τα ζωάκια και για αυτό έγινα κτηνίατρος αλλά οχι ρε φίλε στο πρώτο ραντεβού).Ένιωθα απίστευτα μικρός μπροστά στην χλιδή του σταθμού, με εκείνα τα φωτεινά τζάμια και τους διαδρόμους που γυαλίζουν.Στο "ύψος μου εγώ" και εκείνος, μαύρα μαλλιά,μούσι και τριχωτός.Τυπικός τούρκικος μαχαλάς.Του στραβού το δίκαιο να λέγεται, τον είδα και γυάλισε το μάτι μου.......



Μία μέρα μετά.....

"Ελπίζω να έβγαλες τα παπούτσια σου!" μου λέει και πριν προλάβει να τελειώσει τρέχω βιαστικά να τα βγάλω για να πω ναι
"Καλά σπίτι σου δεν βγάζεις τα παπούτσια;" πρόλαβε να με δει
"Εεε,όχι" του απαντάω μη ξέροντας αν η ειλικρινής απάντηση ήταν και η σωστή.
"Πάω να φέρω κάτι να φάμε μπες στο δωμάτιο δεξιά και έρχομαι" με επιβεβαιώνει
Το σπίτι μέσα μου θύμισε χωριό.Τα δαντελωτά κεσεδάκια, τα ξύλινα κάδρα και έπιπλα μέχρι ακόμα και η μυρωδιά απο σπιτικό φαΐ.Στρίβω δεξιά και ανοίγω την πόρτα του δωματίου του.Έχασα όλα μου τα συναισθήματα,αντιδράσεις μονομιάς.Ήταν σαν να μου ρούφηξε το δωμάτιο τα πάντα μονομιάς.Προσπαθώ να γεμίσω το μάτι μου και δεν μπορώ.Το μόνο που μου περιστρέφεται στο μυαλό είναι το άκουσμα της λέξης φτώχεια.Σε εκείνο το δωμάτιο το μόνο που ήταν πιο ακριβό από το μπλουζάκι μου (που ήταν και Η&Μ) ήταν ένα μπουκαλάκι Aqua di Gió που ήταν και άδειο.

Πρόβλημα (;) 3

Τον έχω ερωτευτεί παράφορα και ζώ μονίμως με μία ανησυχία μήπως τον χάσω.Χάνεται....το βλέπω στα μάτια του, είναι μερικές φορές πραγματικά απών.Η ανασφάλεια η δική μου ανεβαίνει σαν το θερμόμετρο σε κάτι καλοκαιρινά μεσημέρια του Ιούλη.

Τι θα κάνω:

Θα σταματήσω να σκιαγραφώ το μέλλον μας κοινό και λαμπρό.Πρέπει να το δώ πιο χαλαρά και να ηρεμήσω.Αυτό δηλαδή το πιστέψατε τώρα εσείς;