Εδώ και ένα χρόνο ανεπαίσθητα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως όλας θα πάνε καλά.
Μήνες πολλοί πέρασαν, διψασμένο πλέον το δικο σου σώμα για επαφή. Εγώ που απέμεινα όμως; Φοβάμαι πως δεν έμαθα να αγαπάω ποτέ σωματικά, πως εγώ το σεξ ποτέ δεν το έβλεπα σαν μια ανταλλαγή συναισθημάτων, σαν μία πράξη αγάπης. Παρα μόνο σάρκα. Ναι αυτή την σάρκα αναφέρω που ιδρώνει στα σκοτεινά δωμάτια της ξένης πολυκατοικίας.
Σε αυτά τα αυτοκίνητα που δεν θα τα ξαναδώ ποτέ και μέσα άβυσσο θυμίζουν. Τα άγνωστα πρόσωπα που χάθηκαν. Να αρχίσω να κλαίω, να πω πως σε αγαπώ; δεν θα σου φτάσει το ξέρω. Δεν ξεδίψασε την τελευταία φορά την ανασφάλεια που μεγαλώνει μέσα σου. Το μόνο που μπορώ είναι να ανθίσταμαι στις ανάγκες των αλλωνών. Επανειλημμένα εγώ είμαι το πρόβλημα, που σε κάθε σχέση τα ίδια κάνω.
Εν τέλει όλα μεταβάλονται σε κάτι διαφορετικό απο αυτό που είχαμε στο νού μας. Βεβαία οχι σε όλους. Σε εμάς σε αρνητική φορά. Σε αυτούς που ούτε με τον εαυτό μας τα βγάζουμε πέρα...
Συγγνώμη πραγματικά.
Μήνες πολλοί πέρασαν, διψασμένο πλέον το δικο σου σώμα για επαφή. Εγώ που απέμεινα όμως; Φοβάμαι πως δεν έμαθα να αγαπάω ποτέ σωματικά, πως εγώ το σεξ ποτέ δεν το έβλεπα σαν μια ανταλλαγή συναισθημάτων, σαν μία πράξη αγάπης. Παρα μόνο σάρκα. Ναι αυτή την σάρκα αναφέρω που ιδρώνει στα σκοτεινά δωμάτια της ξένης πολυκατοικίας.
Σε αυτά τα αυτοκίνητα που δεν θα τα ξαναδώ ποτέ και μέσα άβυσσο θυμίζουν. Τα άγνωστα πρόσωπα που χάθηκαν. Να αρχίσω να κλαίω, να πω πως σε αγαπώ; δεν θα σου φτάσει το ξέρω. Δεν ξεδίψασε την τελευταία φορά την ανασφάλεια που μεγαλώνει μέσα σου. Το μόνο που μπορώ είναι να ανθίσταμαι στις ανάγκες των αλλωνών. Επανειλημμένα εγώ είμαι το πρόβλημα, που σε κάθε σχέση τα ίδια κάνω.
Εν τέλει όλα μεταβάλονται σε κάτι διαφορετικό απο αυτό που είχαμε στο νού μας. Βεβαία οχι σε όλους. Σε εμάς σε αρνητική φορά. Σε αυτούς που ούτε με τον εαυτό μας τα βγάζουμε πέρα...
Συγγνώμη πραγματικά.
Αναρτήσεις
