Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Comment

Τελικά οσα χρόνια και να ζεί κανείς σε μία χώρα, την νοοτροπία του και τις συνήθειες του δεν τις αλλάζει, το λέει άλλωστε και η παλιά μας παροιμία.

Πάνω που έχεις βρεθεί με κάποιον και βλέπεις οτι ταιριάζει, κάτι πάντα γινεται και χαλάει.


Διάβασα την τελευταία φορά ενα σχόλειο στο ιστολόγιο μου:

"Τα κείμενα σου και τα προβλήματα σου είναι εφηβικά,grow up..."

Εγώ από την άλλη θα ήθελα να έβρισκα έναν έφηβο σαν εμένα,διωγμένο απο το σπίτι του στα 15, σε ξένη χώρα στα 17, τρία χρόνια τώρα χωρίς οικογένεια και πραγματικό σπιτικό.Ζητώ ειλικρινά συγγνώμη από το κύριο.Ξέχασα πως η ωριμότητα πλέον αποτελεί συνάρθρησμα ψυχικών αναπηριών,υλικές ηδονές, απουσία τρυφερότητας παρά μόνο συναντήσεις, σκιές σε δωμάτια πνιγμένα στις ενοχές.Αυτά είναι εξάλλου παραμύθια και παιδιαρίσματα που γράφω.Το να κάνεις ασύστολο σεξ με σώματα πλημμυρισμένα στις ορμόνες και στον ιδρώτα που εξατμίζετε,πιστεύοντας ακράδαντα πως σ'αυτο το συσσωμάτωμα ανθρώπων θα βρεις το έταιρων σου ήμισυ σε, κάνει ώριμο.

Γελάστηκες παλικάρι μου.Να μην μεγαλώσω ποτέ λοιπόν.Έφηβος θέλω να μείνω.Εσύ αυτό αναζητάς δυστυχώς.Να τρέχουν όλοι στο παιδίω του Άρεως και στις σάουνες,όπου οι ψυχές υποτιμούνται και όλα περιστρέφονται από έναν ιστό γεμάτο με αίμα.Με υποβαθμίζει σαν άνθρωπο αυτό,συγγνώμη,που δεν μπορώ να μεγαλώσω και να γίνω όπως εσύ.

Μπορεί κανείς να νιώσει μοναξιά ξέρετε ακόμα και σε μία μεγάλη ανθρωποθάλασσα, που ποτέ δεν σε προσεγγίζει ποτέ πραγματικά.

Και επανέρχομαι στο θέμα της νοοτροπίας.


Οι Γερμανοί είναι πολύ χαλαροί σε σχέση με την καθημερινότητα τους.Θεωρούν ανήκουστα πράγματα, αυτονόητα.Επικρατή η ελεύθερη σχέση εδώ,μου δίνει όλο αυτό την αίσθηση πως μονίμως ίπτανται ένα "θα δούμε" στον αέρα.Ακούς: "Είσαι πραγματικά αυτό που ψάχνω, μ'αρέσεις πολύ εξωτερικά αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσω να αναπτύξω ποτέ συναισθήματα για σένα."

Ποια συναισθήματα;Απ'ότι ξέρω,βλεπόμαστε εδώ και μία εβδομάδα!

"3 Χρόνια 'μείναν.Έχω να κάνω τελικά μόνο με νούμερα;" σκέφτομαι και κοιτάζω την ώρα να δω αν προλαβαίνω το τελευταίο μετρό με προορισμό το σπίτι μου, εκεί όπου έχω μάθει καλά να τα βρίσκω με τον εαυτό μου και τις ιδιοτροπίες μου.Εκεί που οι τέσσερις τύχοι μου παρέχουν προστασία από την ευάλωτη ψυχολογία μου και το πυκνό χιόνι...

"Άλλα 10 λεπτά" συμπεραίνω και τα χέρια μου εκτελούν τις γνωστές μηχανικές κινήσεις για να στρίψω τσιγάρο...


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ....


7 σχόλια:

  1. Βρε παιδί, ότι είναι σωστό για τον ένα δεν σημαίνει ότι είναι σωστό και για τον άλλο. Κοίτα εσύ να μπορείς να είσαι και να κάνεις αυτό που πραγματικά θες και άσε τους άλλους, μόνο γνώμες μπορούν να σου δώσουν σε στυλ συμβουλών..
    Και δεν είσαι μόνος, έστω και αν δεν έχεις κανέναν εκεί, μπορείς να στραφείς εδώ. Προσωπικά έχει γίνει πολλές φορές το καταφύγιό μου, όχι όμως και να ζεις εδώ μέσα. Η μοναξιά είναι κακός σύμβουλος ώρες ώρες, και ναι, ακόμη και όταν είσαι σε μια μεγάλη παρέα..
    Να προσέχεις εκεί στα ξένα!
    Kαλή χρονιά σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αν γινομαι αδιακριτος δεν χρειαζεται να απαντησεις...
    αλλα...γιατι σε εδιωξαν απο το σπιτι; και γιατι αναγκαστηκες να πας στην γερμανια;

    ελπιζω να βρεις αυτο που ψαχνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Από 18 χρονών ζω μόνος στην κυριολεξία, κι έχω σχεδόν τα διπλά σου χρόνια. Έχω χορτάσει από μοναξιά και να ξέρεις ότι δεν συνηθίζεται με τίποτα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το μόνο που με κρατάει και δεν έχω τρελαθεί ακόμα είναι η πίστη, ότι κάποια στιγμή όλα θα αλλάξουν και η ελπίδα. Μπορεί και να μην αλλάξει τίποτα σε όλη μου τη ζωή. Όμως, σε καμία περίπτωση μη χάσεις την πίστη και την ελπίδα γιατί θα χαθείς.
    Καλή δύναμη και υπομονή γιατί τα χρειάζεσαι.
    Θα είμαι κι εγώ μαζί σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε καταλαβαίνω για αυτά που γράφεις στην αρχή.

    Μου έλειψαν τα ποστ σου.

    Καλή χρονιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πφφ-δεν υπαρχει ανωριμος και ωριμος πονος-μονο ανθρωπινος.ασε τους πορωμενους να γκρινιαζουν και γραψε οτι γουσταρεις-εγω αυτο κανω χεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οποιος θεωρει οτι τα προβληματα καρδιας ειναι μονο για εφηβους δεν μπορω να πω τιποτα αλλο παρα "λυπαμαι". Μεγαλωνουμε ενω ποναμε και μικραινουμε οταν δεν νοιωθουμε τιποτα.
    Σκεψου γιατι εφυγες σε αλλη χωρα, για να βρεις τον ερωτα η να σπουδασεις? Σκεψου αν το πτυχιο σου αξιζει οτι περνας.. Αν αξιζει παρε δυναμη απο εκει.. Αν θες οικογενεια κοιτα βορεια.. Εδω ειμαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Άρεσαν...