Εδώ και ένα χρόνο ανεπαίσθητα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως όλας θα πάνε καλά.
Μήνες πολλοί πέρασαν, διψασμένο πλέον το δικο σου σώμα για επαφή. Εγώ που απέμεινα όμως; Φοβάμαι πως δεν έμαθα να αγαπάω ποτέ σωματικά, πως εγώ το σεξ ποτέ δεν το έβλεπα σαν μια ανταλλαγή συναισθημάτων, σαν μία πράξη αγάπης. Παρα μόνο σάρκα. Ναι αυτή την σάρκα αναφέρω που ιδρώνει στα σκοτεινά δωμάτια της ξένης πολυκατοικίας.
Σε αυτά τα αυτοκίνητα που δεν θα τα ξαναδώ ποτέ και μέσα άβυσσο θυμίζουν. Τα άγνωστα πρόσωπα που χάθηκαν. Να αρχίσω να κλαίω, να πω πως σε αγαπώ; δεν θα σου φτάσει το ξέρω. Δεν ξεδίψασε την τελευταία φορά την ανασφάλεια που μεγαλώνει μέσα σου. Το μόνο που μπορώ είναι να ανθίσταμαι στις ανάγκες των αλλωνών. Επανειλημμένα εγώ είμαι το πρόβλημα, που σε κάθε σχέση τα ίδια κάνω.
Εν τέλει όλα μεταβάλονται σε κάτι διαφορετικό απο αυτό που είχαμε στο νού μας. Βεβαία οχι σε όλους. Σε εμάς σε αρνητική φορά. Σε αυτούς που ούτε με τον εαυτό μας τα βγάζουμε πέρα...
Συγγνώμη πραγματικά.
Μήνες πολλοί πέρασαν, διψασμένο πλέον το δικο σου σώμα για επαφή. Εγώ που απέμεινα όμως; Φοβάμαι πως δεν έμαθα να αγαπάω ποτέ σωματικά, πως εγώ το σεξ ποτέ δεν το έβλεπα σαν μια ανταλλαγή συναισθημάτων, σαν μία πράξη αγάπης. Παρα μόνο σάρκα. Ναι αυτή την σάρκα αναφέρω που ιδρώνει στα σκοτεινά δωμάτια της ξένης πολυκατοικίας.
Σε αυτά τα αυτοκίνητα που δεν θα τα ξαναδώ ποτέ και μέσα άβυσσο θυμίζουν. Τα άγνωστα πρόσωπα που χάθηκαν. Να αρχίσω να κλαίω, να πω πως σε αγαπώ; δεν θα σου φτάσει το ξέρω. Δεν ξεδίψασε την τελευταία φορά την ανασφάλεια που μεγαλώνει μέσα σου. Το μόνο που μπορώ είναι να ανθίσταμαι στις ανάγκες των αλλωνών. Επανειλημμένα εγώ είμαι το πρόβλημα, που σε κάθε σχέση τα ίδια κάνω.
Εν τέλει όλα μεταβάλονται σε κάτι διαφορετικό απο αυτό που είχαμε στο νού μας. Βεβαία οχι σε όλους. Σε εμάς σε αρνητική φορά. Σε αυτούς που ούτε με τον εαυτό μας τα βγάζουμε πέρα...
Συγγνώμη πραγματικά.
Αναρτήσεις
Κάτι τέλειωσε, να πω πάμε γι'άλλα;
ΑπάντησηΔιαγραφήοχι, ακομα δεν τελειωσε αλλα ετσι οπως παει θα με στειλει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπορώ αφού ξέρεις το λάθος γιατί δεν το σταματάς..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι δεν έχω σεξουαλικη επαφή με την 2 χρονη σχέση θα αλλάξει δυστυχώς μόνο αν κάνω κάτι για το οποίο δεν έχω όρεξη , κάτι το οποίο δεν θα έκανα για κανέναν λόγο
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχεις σεξουαλική όρεξη με το συγκεκριμένο άτομο που έχεις και σχέση; Αλήθεια ε; Τότε ναι.. μάλλον πρέπει να τελειώσει.. τον αγαπάς όμως;
ΑπάντησηΔιαγραφήToν αγαπαω, αλλα παντα το ίδιο συμβαίνει σε κάθε σχέση, δεν είναι κάτι καινούργιο. Εσενα καιρο εχω να σε ακουσω ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατάλαβα ναι, στο σεξουαλικό είναι το θέμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα με ακούσεις; Έχουμε τηλεφωνηθεί ποτέ και δεν θυμάμαι;
να σε διαβάσω, παρντον....
ΔιαγραφήΔεν γράφω συχνά, οπότε δεν χάνεις και τίποτα.. περισσότερο διαβάζω.. :)
ΔιαγραφήΧαιρομαι πολυ που εγραψες παλι, ειχες πολυ καιρο να αναρτησεις κατι και μου ειχε λειψει αυτο...δεν εχω ξανακανει σχολιο, γιατι οταν πετυχα το blog σου ηταν σε ''νεκρη'' περιοδο... Ναι τελος παντων lange Rede, kurzer Sinn, με ευχαριστει πολυ να σε διαβαζω, γιατι ειναι σαν να γραφω εγω (ολοι μας εναν καθρεφτη ψαχνουμε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσον αφορα την αναρτηση εχω να πω τα εξης 2 πανσοφα: 1. Οταν υπαρχει προβλημα παντα φταινε και οι 2 (που λεει και το τραγουδι) και 2. σκληρο αλλα αληθινο: ουδεις αναντικαταστατος
Αυτα...να εισαι καλα ευχομαι και να γραφεις πιο συχνα αν μπορεις, αρτος και θεαματα για το κοινο σου! :-)
ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου. χαίρομαι να ξέρω οτι υπάρχουν άτομα που βρίσκονται κοντά και διαβάζουν τα κειμενά μου.
ΔιαγραφήΧαιρομαι που το ειδες και μου απαντησες!
ΔιαγραφήΕτσι ακριβως ειναι! Εγω να, εδω τριγυρω θα 'μαι και θα σε διαβαζω!
Να εισαι καλα μεχρι τοτε!
Παράξενα όμορφα αυτά τα προσωπικά μπλογκ που ανακάλυψα τελευταία, δημιουργούν γνήσια και έντονα συναισθήματα σε όσους τα διαβάζουν, σε εμένα τουλάχιστον, πιστεύω σε πολλούς (διαφορετικά θα αρχίσω να ανησυχώ, όχι ότι δεν έχω ήδη λόγους γι' αυτό :P). Και μια αίσθηση απώλειας, εκεί, στην τελευταία ανάρτηση όταν ακολουθεί χρόνος κενός πολύς χωρίς λέξεις, απουσία που αφήνει τον αναγνώστη "ορφανό" και κάθε υπόθεση για τη συμπαντικη αυτή σιωπή, από την καλύτερη μέχρι τη χειρότερη ανοιχτή, με πιο πεζή και λογική αυτή της έλλειψης χρόνου, ενέργειας ή υλικού για αυτή την ιδιαίτερη επικοινωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για αυτούς που ταυτίστηκαν για λίγο με τις χαρές και τις λύπες του μπλόγκερ ερωτηματικά, πώς πάνε τα πράγματα στη ζωή σου τώρα που εγώ σε βρήκα, αλλά εσύ δεν είσαι εδώ πια, κι αυτό που εγώ τώρα μόλις βίωσα σαν παρόν είναι περασμένο, σαν φωτογραφία μακρινού γαλαξία...
Μακάρι να γράψεις ξανά, άγνωστε και μακρινέ φίλε, και μέχρι να το κάνεις, τις ώρες που δεν δίνεις εδώ, να τις ζεις με χαρά!
Στρατής