Όταν ο κίνδυνος σου χτυπά την πόρτα...

«Καλημέρα σας, καθήστε.» μου είπε, και εγώ αμοίχανα προχώρησα προς την καρέκλα.
«Πρώτα τα καλά νέα, είστε οροαρνητικός, υπάρχει όμως ένα άλλο μικρό προβληματάκι» ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνά το σώμα μου και με σχεδόν άκαμπτη γλώσσα τον ρώτησα τι ακριβώς εννοεί.
«Βγήκατε θετικός στο TPPA τεστ, και είστε σε προχωρημένο στάδιο με αρκετά αντισώματα στο αίμα σας...» δεν κατάλαβα από εκεί και πέρα τι μου έλεγε, τα είχα χάσει, όσο και να προσπαθούσα να καταλάβω τι μου έλεγε ο εγκέφαλος μου ήταν αδύνατον να επεξεργαστεί τις λέξεις και τις συνάφεια του λόγου του.
«Δηλαδή έχω σύφιλη;» ρώτησα συμπερασματικά,προσπαθώντας συγχρόνως να αποδεχτώ το γεγονός.
«Θα πρέπει το αίμα σας να υποβληθεί στα περαιτέρω τεστ για να μπορέσουμε να σας το επιβεβαιώσουμε σίγουρα και να σάς χορηγήσουμε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή.Αύριο στις 12 η ώρα θα έχω όλα τα αποτελέσματα του εργαστηρίου, πάρτε με τηλέφωνο εκείνη την ώρα να σας ενημερώσω για την διαδικασία »
Βγήκα από το γραφείο μη ξέροντας που να πάω και τι να κάνω, σε ποιόν να το πω, που να πάω και να κλάψω.Περπατούσα στους δρόμους της πόλης χωρίς προορισμό και ένιωθα σαν μία του πεζοδρομίου.Η ερώτηση "από ποιόν ρε πούστη;" θόλωνε το μυαλό μου.Έκατσα σε ένα γεμάτο με κόσμο καφέ για να καλύψω την απομόνωση που ένιωθα εκείνην την στιγμή.Αν μου το πρότειναν θα είχα μπει μόνος μου στην καραντίνα, τόσο βρώμικος και απαίσιος ένιωθα εκείνην την στιγμή.Ξαφνικά μια δεύτερη ερώτηση και η συνειρμοί που ακολούθησαν έβαλαν σε τάξη το χάος που επικρατούσε μέσα στο μυαλό μου.«Ποίον κόλλησα; Τι θα πω εγώ τώρα στο παιδί που βγαίνουμε ραντεβού και φιληθήκαμε αρκετές φορές;Όχι ρε γαμώτο σήμερα έχουμε ραντεβού».Έπεσα σε πανικό.
Βγήκα από το καφέ και κατευθύνθηκα στο μετρό για να πάω σπίτι μου όπου ήξερα ότι θα νιώσω πιο ασφαλής απ'οτι έξω.
Στάση Hauptwache και όπως ήταν αναμενόμενο χτυπάει το κινητό.
«Τι γίνετε αγορίνα,πως κοιμήθηκες; πότε θα βρεθούμε σήμερα;»
Απάντηση Νο.1 «Δεν θα ξαναβρεθούμε θα πεθάνω ούτως η άλλος»
Απάντηση Νο.2 «Έχω σύφιλη, σε κόλλησα»
Απάντηση Νο.3 «Στις 6 στο Kanki »
Μετά από ώριμη και ήρεμη σκέψη διάλεξα την τρίτη επιλογή θέλοντας να κερδίσω χρόνο για να σκεφτώ τι ακριβώς θα του έλεγα απόψε το βράδυ.
Ήμουν εκεί στις 6, πέρασα 4 ώρες ψάχνοντας στο ίντερνετ τι ακριβώς έπαθα, πως μεταδίδεται και πότε πεθάνει κανείς αν δεν πάρει φάρμακα.Το πρόβλημα δεν ήταν ότι δεν υπάρχει θεραπεία, ήταν ο κόμπος στο στομάχι μου και το συναίσθημα που είχα κάνοντας με να νιώθω κυριολεκτικά σαν πουτάνα.
«Σού πήρα κάτι» μου είπε, και τα μάτια του γυάλιζαν.
Αν τα μάτια μου είχαν οθόνες θα πρόβαλλαν τις τύψεις που ένιωθα εκείνην την στιγμή.Μου είχε πάρει ένα αρκουδάκι το οποίο κρατούσε μια καρδιά στα χέρια του η οποία έγραφε "Χαρισμένο με αγάπη".Δεν ήξερα αν έπρεπε να χαρώ η να κλάψω.Μετά από ένα δίλεπτο σιγής πήρα την απόφαση να του το πω, δεν μπορούσα να περιμένω άλλο ένα 24-ωρο.
«Ξέρεις είναι κάτι που πρέπει να σου πω,»διέκρινα την ανησυχία στα μάτια του.Τού εξήγησα όλη την κατάσταση υπενθυμίζοντας τον κάθε λίγο και λιγάκι ότι δεν πολλές σεξουαλικές επαφές με άτομα και ότι χρησιμοποιούσα πάντα προφυλάξεις.
Δεν μου μιλούσε, ήταν χαμένος μέσα στις σκέψεις του.
«Θα θέλατε κάτι ακόμα;» διέκοψε η γκαρσόνα του sisha bar.
«Θα μπορούσατε να μας φέρνατε μια ακόμα προστασία στόματος για τον ναργιλέ;»
Σάστισα τελείως, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω.Για άλλη μια φορά ένιωσα την ταμπέλα με την επιγραφή "πόρνη" να κρέμεται στον λαιμό μου.
Το συζητήσαμε, του εξήγησα πώς θα λαμβάναμε μαζί την φαρμακευτική αγωγή και πόσο λυπάμαι που συνέβη κάτι τέτοιο στην αρχή της γνωριμίας μας.Χαλάρωσε, με ρώτησε ευγενικά αν μπορεί να έρθει σπίτι μου να κοιμηθούμε μαζί για να μην νιώθει μόνος του και έπειτα με φίλησε.Το εκτίμησα αφάνταστα και καταντήσαμε να αλληλοπαρηγοριόμαστε όλη την νύχτα, μέχρι που η υπόθεση έλαβε έναν χιουμοριστικό τόνο...Τα αστεία του στυλ "θα μου δώσεις λίγο την χλωρίνη να απολυμάνω την τουαλέτα;" δεν έλειψαν.
11:30 την άλλη μέρα το πρωί:
Το χέρι μου έτρεμε μη μπορώντας να πατήσω τα πλήκτρα του κινητού για να πάρω τηλέφωνο.
«Καλημέρα σας, είμαι το παιδί που έλαβε χθες τα αποτελέσματα για την σύφιλη» είπα με τρεμάμενη φωνή.
«Καλημέρα»αποκρίθηκε ο γιατρός ενώ ο Μ. καθόταν στο κρεβάτι και με κοιτούσε τρομοκρατημένος
«Βγήκαν τα αποτελέσματα σας πρίν απο 5 λεπτά, μετά απο όλες τις εξετάσεις βγήκατε και στα δύο τεστ αντισωμάτων θετικός, σας ανησύχισα δυστυχώς χωρίς λόγο.Η εξετάσεις ορού βγήκαν αρνητικές, δεν βρέθηκε κανένα δειγμα του ιού στο αίμα σας»
«Και τι σημάινει λοιπόν αυτό;» ρώτησα μπερδεμένος.
«Κάποια στιγμή στο παρελθόν είχατε νοσησεί απο ένα βακτήριο που είχε την ίδια δομή με το βακτήριο της σύφιλης και τα αντισώματα που είχατε δημιουργήσει έιχαν τρομερη εκπληκτικότητα αναμεταξύ τους.Αντέδρασαν με το τεστ αντισωμάτων χωρίς αυτό να σημαίνει οτι είστε μολισμένος»
«Δόξα τον Θεό» αναστέναξα
Τον ευχαρίστησα και εκλείσα το τηλέφωνο χαμογελόντας στα δύο μάτια που με κοιτούσαν ολο ανησυχία....