Αναστεναγμός

Προχώρησα προς την έξοδο του κτηρίου ζαλισμένος από τους συνειρμούς και της παροδικές σκέψεις.Τίποτα ουσιαστικό δεν σκεφτόμουν, άναψα το πρώτο τσιγάρο της ημέρας και ένιωσα τον καπνό να διαπερνά τον εγκέφαλο μου, προσδίδοντας μου την γνωστή κάλπικη χαλάρωση.
Έχω μπουχτίσει.Αυτό είναι όλο, μία αποτυχημένη εξέταση με λύγισε.Νιώθω πως δεν έχω άλλη δύναμη.Είναι κάποιες φορές που δεν θέλω να σηκωθώ το πρωί από το κρεβάτι, να πατήσω στην ανιαρή ξεθωριασμένη πραγματικότητα που μόνο να απογοητεύει και να αποδυναμώνει ξέρει.
"Έρχομαι" του γράφω απλά και κλείνω το κινητό.Αυτόν χρειάζομαι τώρα,να σβήσει με τον ιδρώτα του την φωτιά της απελπισίας μου γιατί τα δικά μου δάκρυα σταμάτησαν προπολού.Του συμπεριφέρθηκα άσχημα.Το ξέρω.Μα άμα δεν χτυπήσει το κύμα της οργής μου τον άνθρωπο πού έχω δίπλα μου τότε ποιος θα ακούσει τον παφλασμό της αγανάκτησης μου;
Πολλές φορές δεν ξέρω τι θέλω, δεν έχω μάθει να ξεκαθαρίζω τα πράγματα στην ζωή μου, έχω την τέχνη να τα αφήνω να αιωρούνται μέχρι που με πνίγουν και αποχωρώ.Δεν θα το κάνω αυτήν την φορά, δεν αξίζει να ματώσει άλλη μια καρδιά για τις δικές μου βεβιασμένες αποφάσεις.Του είπα τι δεν μ'αρέσει.Το τι με ικανοποιεί είναι περίπλοκο, δεν το ξέρω ούτε ο ίδιος μου, και ας έχω περάσει άπειρα βράδια ξάγρυπνος στο σκοτεινό κελί μου ψάχνοντας για απαντήσεις.Είναι από τις λίγες φορές που έχω καλό συναίσθημα για κάποιον και ας λένε όλοι ότι δεν ταιριάζουμε, ότι δεν είναι του επιπέδου μου και τα γνωστά κλισέ.Τώρα που αποδέχτηκα εγώ τις καταστάσεις κανείς δεν μπορεί ούτε και νοητά να μας κάνει να χωρίσουμε....

''Meine Damen und Herren am Gleis 5 Willkommen in Wiesbaden.Nächste Fahrgelegenheiten....''